به گزارش تحریریه، جیسون ویلیامز از سردبیران « The Wealth Advisory» در گزارشی فاش ساخت: وسایل نقلیه الکتریکی یک مشکل اساسی دارند که باید برطرف شوند. اگر بخواهیم منصف باشیم، سازندگان این خودروها تا کنون مشکلات زیادی از این خودرو ها را حل کرده اند اما اگر می خواهند امیدی برای جایگزین کردن این خودروها با وسایل نقلیه با احتراق داخلی در بزرگراه های جهان داشته باشند، هنوز هم مشکلات زیادی برای غلبه بر آن‌ها وجود دارد. با این حال، یکی از مسائلی که بزرگترین ایراد محسوب می شود، مصرف این خودروها است.

باتری های این نوع از وسایل نقلیه دارای طول عمر هستند و این در مقایسه با مدت زمانی که یک فرد به طور متوسط و معمول قصد رانندگی با آن را دارد بسیار کوتاه است.

همچنین باید اشاره کرد که هزینه تعویض این باتری ها بسیار بالا است (تا ۷۰۰۰ دلار برای ارزان ترین باتری ها برای خودروهای تسلا در جاده ها) اما من در مورد مشکل عمده باتری های از بین رفته صحبت نکرده ام ... و این واقعیت است که آنها در نهایت در محل های دفن زباله قرار گرفته و کره زمین را آلوده می کنند.

ز گهواره تا گور

شاید شما را متعجب کند اگر بدانید «آرنولد شوارتزنگر» بازیگر آمریکایی هنگام خرید یک نسل اول «هاموی» تصمیم آگاهانه تری برای کمک به محیط زیست اتخاذ کرد نسبت به زمانی که چند سال پیش نسخه ای از خودروی برقی را خریداری کرد.

این کاملا درست است که یک اتومبیل هاموی از ابتدا تا زمانی که غیرقابل استفاده می شود، کمتر از یک خودروی سطح بالای تسلا محیط زیست را آلوده می کند و خیلی از این اتفاقات به بعد از اتمام عمر مفید آنها مربوط می شود.

باید گفت که ۱۰۰درصد یک اتومبیل مدل هاموی قابل بازیافت است. لاستیک ها، رینگ ها، قاب ، پنل های بدنه، موتور، مخزن سوخت و حتی باتری ها نیز قابل بازیافت هستند.

اما فقط بخشی از خودروهای الکتریکی قابل بازیافت است و بزرگترین آلاینده های موجود در آنها یعنی همان باتری ها تقریبا غیرقابل بازیافت بوده و مملو از فلزات سمی هستند.

ثابت شده است که نیکل باعث سرطان های ریه و برونشیت می شود. کبالت نیز می تواند باعث آسم و ذات الریه شود (همچنین ممکن است سرطان زا باشد). منگنز می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در ریه ها و سیستم عصبی شود. این همان چیزی است که نسل فعلی باتری خودروهای برقی با آن کار می کنند.

در حال حاضر، کمتر از ۵ درصد از باتری های این اتومبیل ها پس از اینکه توانایی تامین انرژی ماشین شما را از دست می دهند، بازیافت می شوند. بیشتر آنها فقط با استانداردهای زیست محیطی کمتری به کشورهای در حال توسعه ارسال می شوند.

فقط دو کشور دارای استانداردی هستند که تولیدکنندگان را مجبور می کند باتری های قدیمی را پس از پایان عمرمفید پس بگیرند. ایالات متحده اما جزو این کشورها نیست، بنابراین بیشتر باتری های این کشور در محل های دفن زباله قرار می گیرند. همچنین روند بازیافت برای کمتر از ۵ درصد از باتری هایی که امروز قرار است بازیافت شوند، اجرا نمی شود و در واقع در این چرخه قرار نمی گیرند.  

حداقل نه آنگونه که فکر می کنیم ...

پایان/